PIWO KRAKOWSKIE BIAŁE

Piwo wytwarzane w Krakowie w obrębie murów miejskich, od 2 poł. XIII do ok. poł. XIX wieku. Najstarsze znane przepisy dotyczące warzenia tego piwa pochodzą z 1396 roku. Prawne podstawy produkcji piwowarskiej zostały utrwalone w wielkim przywileju dla miasta Krakowa, wydanym przez Kazimierza Wielkiego w 1358 roku. Stanowiły one zakaz produkcji piwowarskiej poza obrębem murów miejskich, w obrębie pół mili od miasta.

Kolejnym kamieniem milowym był przywilej króla Kazimierza II Jagiellończyka z 1496 roku. Przewidywał on zakaz sprowadzania do Krakowa piw obcych (poza nielicznymi wyjątkami), wskazując młyny królewskie jako jedyne miejsce przemiału słodu. Szczytowym momentem rozwoju piwowarstwa krakowskiego była połowa XVI wieku.

Piwo krakowskie białe charakteryzuje się obfitą, gęstą i trwałą pianą. I co wielu może zaskoczyć – wcale nie jest białe! Najprawdopodobniej nazwa pochodzi od delikatnie suszonego, białego słodu pszenicznego. W rzeczywistości piwo (zależnie od mocy) posiada głęboki, bursztynowy odcień (od delikatnej żółci po łagodny brąz), pod światło opalizuje, co nadaje mu lekkozielonkawy odcień. Recepturę tego piwa odtworzono na Uniwersytecie Papieskim Jana PawłaII w Krakowie (we współpracy z Uniwersytetem Śląskim i Uniwersytetem Rolniczym w Krakowie). Nazwę piwa chroni znak towarowy. Pierwsze warki – po niemal dwustuletniej przerwie – uwarzono w browarze Pukal. W procesie produkcji użyty został tradycyjnie wytwarzany, klepiskowy słód pszeniczny oraz mieszanka aromatycznych chmieli z Lubelszczyzny.